mijn oren nemen een lange pauze
van de ruis die het leven heet
monden bewegen, woorden klinken
maar niemand zegt iets
en ik ben de enige die weet
©️wendyvanschaik
Tag archief: stilte
Zo de Heere wil
Dus mijn opa sprak
” Zo de Heere wil, zo de Heere wil,
zo Hij wil zal het leven gaan”
En ik zie mezelf daar nog staan
met blote voeten in het gras.
En ik weet dat ik dacht,
maar wat wil Hij dan
Jaren later met mijn ogen omhoog gericht,
starend naar de wolken,
Hoor ik nog steeds:
Zo de Heere wil.
Maar op mijn vraag:
Wat dan?
Blijft het stil
Genoeg gewacht dacht ik dan,
Ik vertrek.
Ik weet dat ik het zelf kan,
zonder te weten waar naartoe.
Ik sla verschillende paden in,
struikelend, vallen ,weer opstaan,
door opnieuw doorgaan
soms even niet;
Een kruispunt ik sta, stil..
Zeg het me dan,
schreeuw ik
Zo de Heere wil? Zo de Heere wil.
Is er een bestemming, een lot
een vast patroon door Hem bepaald.
Zegt u het me dan God
daar in de hemelhoog,
pak me op zet me neer,
op de juiste plek deze keer.
Want de tocht naar zoeken van de zin,
het brengt wanhoop , het lijkt eindeloos,
ik start telkens aan het begin.
Wat is het dat U wil?
Ik gil.
Het blijft stil
stil
stil..
Dus mijn opa sprak
“Zo de Heere wil, zo de Heere wil,
zo Hij wil zal het leven gaan”
Opnieuw zie ik mezelf daar staan.
Blote voeten in het gras,
ik herinner me dat hij nog niet uitgesproken was;
“Gods wegen zijn ondoorgrondelijk,
zijn stem moeilijk te verstaan,
in de vrijheid ons gegeven,
in de haast van dit leven
komt het op de stilte aan.”
En ik weet dat ik dacht,
maar wat wil Hij dan
hoe kom ik tot mijn recht
Ik speel geen spelletje,
God ik meen het echt,
Nu, met mijn ogen omhoog gericht
Starend naar de wolken
Hoop ik op een teken
iets van een schitterend mooi licht
gedonder uit de hemel ,
Een teken van God, dat is wat ik wil
Dus ik blijf
stil,
stil
stil..
©wendyvanschaik2019
stilte
Het tikken van de klok
gekraak in de pijpen
voetstappen in de gang
ik probeer mijn gedachten te ontwijken
ik wil nog niet zwijgen
laat mij maar praten urenlang
mijn gemijmer uitzetten
ik ben voor mijn gedachten nog te bang
woorden die zich verstoppen
chaos in mijn hoofd
gevoelens zet ik uit
laat mij nog maar even zijn verdooft
dan hoef ik niet te pellen
schil voor schil mijn huid
dan kan ik alles nog bedekken
laat mij maar stilstaan ik hoef niet vooruit
gerommel op de kamer
gelach op de trap
ik vang de prikkels op
ik ben de stilte zat
want het zou dan zomaar kunnen
dat ik U dan ontmoet
als ik de stilte toe laat
weet ik niet wat het met me doet
ik ontwijk kunstig het zwijgen
doe ik dat niet dan stem ik toe
laat mij in het lawaai blijven
voor de stilte ben ik nu te moe
© wendyvanschaik2018
Liefde in de leegte
ik had het vel volgeschreven
maar ik wis het uit
ik wil het allemaal even niet meer weten
dus ik besluit
als een onbeschreven blad
stap voor stap even stil te staan
verwonderen wat het mij brengen zal
waar ik naar toe zal gaan..
ik had van alles bedacht
verzonnen
maar ik ben ermee gestopt
het leven is begonnen
zonder dat ik bedenk wat er komt
ik zou van alles wel willen
maar hoe, ik heb geen idee
met een leeg hoofd, laat ik los
sta ik het toe, neemt de wind me mee
ik had een vel vol met plannen
ik zag dat iedereen dat deed
dus ik ook, ik wil erbij horen,
daardoor is het dat ik steeds vergeet
dat de Liefde zich niet laat verdienen
het is iets wat je gratis krijgt
de Liefde is een vriend dat in de leegte,
in de vreugde, in het stille verdriet
een arm om je heen slaat en zwijgt;
In de stilte voel je dat het je zegt;
wees maar niet bang,
om iets te verliezen
Adem rustig, wees maar echt
je mag hier gewoon zijn,
het is allang goed
ik blijf altijd bij je
ik heb je lief om wie je bent,
niet om wat je doet
©wendyvanschaik2018
Over haast.
Ineens was het goed.
De haast in mijn lijf ging zitten
Ze keek door mijn ogen de wereld in;
Lopende mensen, zwoegend, hijgend, rennend van plaats, naar plaats.
De snelle ademhaling was voor haar geen vreemde.
“Waar lopen al deze mensen toch naar toe?”, dacht ze bij zichzelf.
Ze keerde zich naar binnen, legde haar hand op haar buik.
In en uit.
Langzaam.
Adem in en uit.
De ademstroom voelde tegennatuurlijk.
Het was de druk van het moeten dat haar een hele lange tijd voortduwde.
Zo was ze ontstaan.
Altijd op scherp,
altijd op weg,
altijd beter,
altijd moeten,
altijd alles willen hebben,
altijd eerder dan de ander,
altijd meer,
altijd grijpen, graaien, groter, gretiger.
Tot nu.
Er was iets wat de haast tot kalmte maande.
Ze wilde dat gevoel grijpen, maar het liet zich niet vangen.
“Wat is het dat mijn rennen doet stilstaan? ” vroeg ze zich af.
Ze ging zitten en staarde naar de mensen buiten haar.
Door de flitsen van het rennende heen en weer zag ze iemand zitten.
Zijn ogen ontmoette die van haar en raakten haar ziel.
Zonder te spreken wist ze dat hij zei:
“Haast, komt tot rust en leef!”
“Leef!”
Op dat moment begon de rust te stromen
Ze verwonderde zich over de vrede die het haar gaf.
Zo zat ze een hele tijd.
Totdat ze dacht:
Ik denk dat ik de haast naast me neerleg en me in deze stilte berust.
Dat deed ze.
En ze wist dat het goed was.
©wendyvanschaik2017
Zwijgzame stilte
Stilte, spreek nu in de stilte
Zegt U me dat alles goed komt
Nu dan meer
Nu dan ooit
Meer dan gisteren, dan vandaag
Spreek dan,
Spreek vrede in mijn hart
Sus me, troost me
Omarm me
Met woorden
Zachte woorden
Omhels me
Bemin me
Met stromen van rust
Geef me dan de zachte adem
van een zucht van verlichting
Gun me dan de stille bries
Die de angst verjaagt
Stil.
U blijft stil
Steeds maar weer
Welk uur de tijd ook slaat
Ik nestel me in de zwijgzame aarde
Om te zoeken naar woorden
die U wilt spreken
Spreek dan
Open Uw mond
Zeg het me dan
Verbreek de stilte
Wat kan ik doen om vrede te ontvangen
Zal ik het dan uitschreeuwen
Zal ik dan neerbuigen
hier in het stof
Met mijn handen omhoog geheven
om de woorden uit de hemel te trekken
Mijn hoofd te buigen
Te smeken
Ik smeek
Hier op deze woeste aarde
Waar levens elkaar de adem ontnemen
Waar woorden moorden
Zie dan
Hoor dan
Luister dan
Spreek…
Het zou zo troostend zijn
te horen Uw stem die verzacht
in een wereld die lijdt…
….De Stilte is nog nooit zo zwijgzaam geweest
©wendyvanschaik2017
De Zinzoeker 