mijn oren nemen een lange pauzevan de ruis die het leven heetmonden bewegen, woorden klinkenmaar niemand zegt ietsen ik ben de enige die weet ©️wendyvanschaik
Dus mijn opa sprak " Zo de Heere wil, zo de Heere wil, zo Hij wil zal het leven gaan" En ik zie mezelf daar nog staanmet blote voeten in het gras.En ik weet dat ik dacht,maar wat wil Hij danJaren... Continue Reading →
Het tikken van de klok gekraak in de pijpen voetstappen in de gang ik probeer mijn gedachten te ontwijken ik wil nog niet zwijgen laat mij maar praten urenlang mijn gemijmer uitzetten ik ben voor mijn gedachten nog te... Continue Reading →
ik had het vel volgeschreven maar ik wis het uit ik wil het allemaal even niet meer weten dus ik besluit als een onbeschreven blad stap voor stap even stil te staan verwonderen wat het mij brengen zal waar ik... Continue Reading →
Ineens was het goed. De haast in mijn lijf ging zitten Ze keek door mijn ogen de wereld in; Lopende mensen, zwoegend, hijgend, rennend van plaats, naar plaats. De snelle ademhaling was voor haar geen vreemde. "Waar lopen al deze... Continue Reading →
Stilte, spreek nu in de stilte Zegt U me dat alles goed komt Nu dan meer Nu dan ooit Meer dan gisteren, dan vandaag Spreek dan, Spreek vrede in mijn hart Sus me, troost me Omarm me Met woorden Zachte... Continue Reading →
