
Boek

"The art of writing is the art of discovering what you believe" -Gustave Flaubert-
het kaarslicht danst op de wind
mij ogen sluiten zich
adem in
adem uit
ik adem in
ik adem uit
niets om me heen
doet ertoe
het is de wind
het is het licht en ik
adem in
adem uit
ik adem in
ik adem uit
ogen open
ik staar in de verte
naar nergens naartoe
hoofd leeg
hart moe van het voelen
ik wil gevoelloos zijn
want ik voel steeds het ritme van de ander
in mijn hoofd is het nooit stil
gedachten die als golven blijven komen
ik duw en trek
constant de focus op wat de ander wil
als een kat en muisspel
dus ik verlicht
sluit mijn ogen
adem in
adem uit
ik adem in
ik adem uit
niets om me heen
doet ertoe
het is de wind
het is het licht en ik
adem in
adem uit
ik adem in
en stop
alles wordt helder
ademstilte in de ruis van het leven
wanneer mijn oren suizen
neem ik het besluit
om nooit meer mezelf tevergeefs te geven
ik denk dat ik rouw
ik slaap al nachten niet
staar lusteloos naar jouw onbeslapen plek
ik wilde je goedenacht zoenen
tegen je aankruipen
maar omhelsde een kussen
duwde mijn neus erin
en inhaleerde diep
je geur is er nog
je trui hangt over de stoel
ik moet je onderbroeken nog opvouwen
dat deed ik eigenlijk nooit
ik propte ze gewoon in je la
dat vond je vervelend
alle normale dingen
zijn nu vreemd
alle gevoelens
zijn met jou gestorven
ik weet niet waar ik je moet vinden
of hoe ik moet voelen
wanneer ik moet rusten
ik ben wakker als ik slaap
ik ben slapend wakker
alles voelt rauw
nu ik rouw om jou
ach lief, lief
ik had je zo lief, lief
alle nachten,
alle dagen,
dat we lachten en zeiden
jij en ik
ik en jij
niemand komt voorbij aan ons geluk
neem mijn hand dan
houd me vast dan
als alles kan
kan jij ons dan weer maken
als alles kan
dan kunnen wij weer gemaakt
zoals die keer
dat je schreef dat-
toen ik teveel wijn
en beschonken was
en jij lachte om mijn dubbelzinnigheid
ik te impulsief mijn lippen op de jouwe drukte
jij mijn haar uit mijn gezicht streelde-
dat je schreef
hoe verschillend we zijn,
de kosmos ons toch wel samen brengt
nu
jij hebt het schrijven achter je gelaten
het papier blijft wit
ons samen is zwart
lief, hoe dan
lief
hoe het kan
dat al het geluk voorbij is.
ze wil loskomen van jou
ze zucht condens op de ramen
tekent gebroken hartjes, die je in dagboeken schrijft
jij zit ingewikkeld in haar bestaan
in haar hoofd was het meer dan
nutteloos gevrij op onbekende plekken
ze veegt het raam schoon
schenkt een glas wijn
bevlekt haar witte blouse
trekt het uit
en staart naar haar lijf
ze ziet de handen nog over haar lichaam gaan
vervloekt haar naïviteit
in het zware leek dit het lichte
hoe dom kon ze zijn
de zon scheen door ons raam
we werden oog in oog wakker
zachte voetstappen slopen naar ons bed
kleine handen in die van ons
alle clichés over hoe snel kinderen groot worden zijn waar
de avond valt, de kaarsen aan
jouw blik ontmoet die van mij
we zuchten en glimlachen vermoeid
met een kind dat bungelt aan je nek
alle liefdesliedjes over hoeveel jij van mij en ik van jou, zijn al geschreven..
toch blijft jouw melodie er één uit duizenden
alle clichés over hoe hard het huwelijk werken is zijn waar
een oneffen pad, van misstappen en onbegrip
het pad lijkt versleten, maar voor ons is het nieuw
we blijven wandelen, met genade in onze handen
alle liefdesliedjes over hoeveel jij van mij en ik van jou, zijn al geschreven..
toch blijft jouw melodie er één uit duizenden
jij klinkt in mijn hart
ik zie wie je wordt, steeds meer jij,
wees niet bang
jij bent alles behalve een cliché
mijn liefde voor jou is groter dan welk liefdeslied dan ook
je melodie klinkt in mijn hart
de zon scheen door ons raam
we werden oog in oog wakker
je fluisterde een cliché, zo waar,
ik glimlachte en zei
ik ook van jou..
ik ook van jou…
——————-
©️Wendy
halfvol is het wijnglas
zojuist genoot ik met volle teugen
wijn stijgt naar mijn hoofd
de lach danst in jouw ogen
mijn ogen vangen jouw lippen
terwijl mijn hart tig keer sneller slaat
dan de minuten daarvoor
omhels jij mij,
mijn lijf tegen het jouwe
hete adem
ik zoen
vingers door je haren
fluisterende woorden strelen mijn oor zacht
ik wil jou de hele nacht
©️Wendy
lief
lief jij mij
zoals toen
je zei
dat mijn hand in die van jou
dat dat het enige bijzondere was
en dat de wind toen door mijn haar
jouw vingers streelden mijn wang
en dat je me toen kuste
lief
lief jij mij
zoals die dag dat je zei
ja in alles
in alles wie ik was
zelfs mijn grootste storm weerstond jij weergaloos
jij mijn kust
mijn rust
mijn anker
mijn lief
zijn we stuk of te maken
wat zegt het
als wij elkaar raken met scherven van onbegrip
ik mis je
van toen die eerste zoen, daar jong en onbezonnen
twee domme ganzen
die in het diepe sprongen
lief
lief jij mij
in de nacht
als jouw hand over mijn lijf
jij duizend zoenen
we fluisterend benoemen
hoe fijn, hoe zacht en hoe de wereld stilstaat
we in het niets verdwijnen
dat de maan er staat
om ons hart te verlichten
al weten we heus dat de zon nooit rust
lief
als je me nu zo kust
fluisterend een vaarwel
denk dan aan die jaren
dat wij van elkaar
dat het goed was, geen tragedie
laat het ons een innerlijk verlangen zijn naar wat geweest is
wij zijn nostalgie
©wendy