Categorie archief:geen categorie

Ineens is iets wat gewoon leek, een klein wonder. Omdat er anders naar gekeken wordt. De verwondering zorgt er voor dat je verrast, verbaasd misschien zelfs wel overrompeld wordt.

Ik zei het toch

lief, lief

je luistert niet 

lief

naar wat ik wil

jij wilt mij

maar ik zal alleen 

je hart breken

steeds weer

laat me los

laat mij eindeloos rijden

over snelwegen 

naar overal

waar ik kan gaan

bestemmingsloos staren

laat mij 

mijn eigen geluk zijn

laat mij 

in de wind, de regen, de aarde

het vuur in mijn hart

laat me gaan

alleen wil ik de wereld varen

op mijn eigen schip

ik zal alleen maar je hart breken

bescherm jezelf 

ga ver bij mij vandaan

ik lijk lief en leuk 

maar ben onbezonnen 

wild, vol avontuur

impulsief

leven vol lust

ben te snel vertrokken

om mijn hart een hoge muur 

ik moet vrij zijn

niet gevangen

ik zing mijn eigen lied

zoek je troost bij een ander

die jouw liefde verdiend

ik heb een hoofd

met duizend gedachten

gevoelens in mijn buik

mijn hoofd kan niet uit

ik ratel maar door

drink teveel wijn

vrij met het leven

zoveel ik kan

wil woeste zeeën 

ik zie geen gevaren

ik heb een passie

die is niet te bedaren

ik trek je aan

duw je weg

streel je huid

pak je vast 

ik vloer je

ik omhels je

laat je vallen

stuk op de grond

mond op mond

totdat je gewond

opkrabbelt 

zuchtend stamelt

dat ik je hart heb gebroken

alweer

en keer op keer 

op keer

zal ik zeggen

ik zei het toch

luister lief

laat me los

lief

laat me gaan

blijf ver bij mij vandaan

Onbereikbaar verlangen

kan je te lang
te veel verlangen
naar iets dat onbereikbaar lijkt
ik ben bang
dat ik dacht
dat ik jouw hart had gevangen
maar nu blijkt
tot mijn grote spijt
dat verleden tijd
tegenwoordig is geworden

ik hef mijn hoofd
ik behoud mijn trots
omdat ik mezelf heb beloofd
mijn hart terug te grijpen
zodra ik het verlies
mezelf boven jou verkies

misschien dat jij dan
naar mij zult verlangen
je bedenkt…
mijn hart probeert te vangen

lachend zal ik zeggen

pak me dan
als je kan
je kan me toch niet….

te laat

gevangen

….

©️Wendy

2021

stap het licht in
neem je plek
pak je ruimte op
wees sterk
vastberaden
laat het niet meer los
durf te springen
grijp je kansen
neem van iedere adem een teug
stamp je voeten
schreeuw je longen
omarm de ander
deel wat liefde
leef je verlangen
lach je tranen
huil je ziel bloot
vrij met het leven
alsof het is een lieve lust
en vang met dankbaarheid de dag
als de ochtend je wakker kust

——————-

🖤Lieve Zinzoeker-volgers!

Dank voor jullie berichten en mailtjes als reactie op mijn schrijfsels. Soms waren ze zo kwetsbaar, dank dat ik even in jullie hart mocht kijken.

Ik wens jullie een prachtig 2021, vol mooie woorden, zoektochten naar diepzinnige zinnen en openminded souls die gevoelens en gedachten de wereld in durven slingeren! Ik heb van jullie zinnen genoten en zie uit naar meer! Voor de volgers die niet schrijven: blijf komen met reacties, welke reacties dan ook.

Durf zelf eens in de pen te klimmen. Je zult verwondert staan van wat er op papier verschijnt!

Liefs!

©️Wendy

Wat het is

ze heeft een kamer en een gespreid bed
lichten aan, koffie gezet
hart open, gedachten op slot
verkeerd om, dat weet ze ook wel
het hart moet uit, want zij weet wat missen is
hij niet
het is niets
het is dit wat het is

hij slaapt, zij staart
zorgt dat ze dit moment bewaard
heeft zegeltjes vol liefde gespaard
ze begrijpt heus de onnozelheid
hij voelt niets
zij wel
ze heeft haar hart al klaargelegd
al heeft hij gezegd
het is niets

wakker voor de haan kraait
zij heeft zich nog eens omgedraaid
hij neemt een snelle douche
ze voelt wat leegte is, eenzaam en toch samen
maar alles is beter dan alleen
ze fluistert zacht wil je mijn hart bewaren
hij kijkt ernaar
het voelt te zwaar

de deur dicht
ochtendlicht door de ramen
ze blijft staren naar het bed
waar woest in werd gevreeën
en geslapen
nog even niet het verdriet
nog even niet de kater
ze hoopt misschien dat later
hartzeer niet zo ernstig is
ze het nog eens durft te vragen
dat ze voelt voor hem
of hij haar hart wil dragen


Meditatie

het kaarslicht danst op de wind
mij ogen sluiten zich

adem in
adem uit

ik adem in
ik adem uit

niets om me heen
doet ertoe
het is de wind
het is het licht en ik
adem in
adem uit
ik adem in
ik adem uit

ogen open
ik staar in de verte
naar nergens naartoe
hoofd leeg
hart moe van het voelen
ik wil gevoelloos zijn
want ik voel steeds het ritme van de ander
in mijn hoofd is het nooit stil
gedachten die als golven blijven komen
ik duw en trek
constant de focus op wat de ander wil
als een kat en muisspel

dus ik verlicht
sluit mijn ogen

adem in
adem uit

ik adem in
ik adem uit
niets om me heen
doet ertoe
het is de wind
het is het licht en ik
adem in
adem uit
ik adem in
en stop
alles wordt helder
ademstilte in de ruis van het leven
wanneer mijn oren suizen
neem ik het besluit
om nooit meer mezelf tevergeefs te geven

RAUW

ik denk dat ik rouw
ik slaap al nachten niet
staar lusteloos naar jouw onbeslapen plek
ik wilde je goedenacht zoenen
tegen je aankruipen
maar omhelsde een kussen
duwde mijn neus erin
en inhaleerde diep

je geur is er nog
je trui hangt over de stoel
ik moet je onderbroeken nog opvouwen
dat deed ik eigenlijk nooit
ik propte ze gewoon in je la
dat vond je vervelend

alle normale dingen
zijn nu vreemd
alle gevoelens
zijn met jou gestorven
ik weet niet waar ik je moet vinden
of hoe ik moet voelen
wanneer ik moet rusten
ik ben wakker als ik slaap
ik ben slapend wakker

alles voelt rauw
nu ik rouw om jou

In het voorbij

ach lief, lief
ik had je zo lief, lief
alle nachten,
alle dagen,
dat we lachten en zeiden
jij en ik
ik en jij
niemand komt voorbij aan ons geluk

neem mijn hand dan
houd me vast dan
als alles kan
kan jij ons dan weer maken
als alles kan
dan kunnen wij weer gemaakt

zoals die keer
dat je schreef dat-
toen ik teveel wijn
en beschonken was
en jij lachte om mijn dubbelzinnigheid
ik te impulsief mijn lippen op de jouwe drukte
jij mijn haar uit mijn gezicht streelde-
dat je schreef
hoe verschillend we zijn,
de kosmos ons toch wel samen brengt

nu
jij hebt het schrijven achter je gelaten
het papier blijft wit
ons samen is zwart
lief, hoe dan
lief
hoe het kan
dat al het geluk voorbij is.