breek me in stukken sla het donker uit mijn lijf uit mijn hoofd uit mijn ziel uit mijn dove gevoel van nuchterheid laat me zweven op de toppen van de wind als de wind toppen heeft laat me zweven en... Continue Reading →
ik was niet binnen niet buiten ik was ergens tussenin kon niet naar voren of draaien er was nergens een begin ik kon niet lopen niet strompelen niet springen hoog of laag ik kon niet spreken niet denken niet stellen... Continue Reading →
kom binnenik heb alle deuren opengezetde wind is gaan liggenhet vuur opgestookt de sluier opgelichtmijn blik gerichtop hoop kom binnenlang geleden dat ik open hebgedaanhet vuil ligt op de grondgeen zicht door het raam maar ik heb de sluier opgelichtmijn... Continue Reading →
laat me rustenin jouw luwtelaat me dichtin jouw liefde zijnlaat de storm verstillenzachtjes wiegend in jouw schootmet ogen dichtmet ogen dichtis mijn zichtnog nooit zo helder geweestlaat me van jou zijnvan jouhet allermeest ©wendyvanschaik
je zweegdoor zinnen te sprekendie de vraag negeerdeomwille van de vredeen niemand wist datde leugen regeerde mijn hart schreeuwde smijt het neer dangooi het hier danvoor mijn voetenkoude grondgrijze wolkenharde regen‘k kan het hebben smijt het neer danhalve leugenswas mijn... Continue Reading →
laat me bij U blijven dichtbij kalm mijn hart rust mijn ziel laat het kabbelende water stromen laat me bij U blijven voorbij woeste woorden grote gretigheid laat de haastigheid aan mij voorbij laat me bij U blijven blijvend in... Continue Reading →
Weet je wat het is.Het allerliefst wil ik wat de ander heeft.Iemand schrijft mee aan een boek: dat wil ik ook.Beter nog; iemand schrijft zelf een boek: dat wil ik ook.Iemand spreekt in volle zalen: dat wil ook.Leuker nog; iemand... Continue Reading →
kom kus me de nacht in bemin me zoen mijn tranen weg zeg lief lief me adem me streel de schaamte weg omarm verwarm heel me neem mijn twijfels weg hou houd me hou van me ga nooit meer weg... Continue Reading →
ik was weer opgestaanen weer gevallenineens was het helderons leven kan zo niet blijven gaande wegen blijven hobbeligonbegaanbaar somsals woestenijik weet het is ik en jijen toch hoe het wasis nu voorbijde wonden zijn te grootom opnieuw te beginnenik kan... Continue Reading →
