
Carrousel

"The art of writing is the art of discovering what you believe" -Gustave Flaubert-
lichtvoetig in de wereld
ik kan mezelf
stampend in de aarde
ik kan mezelf
vliegend door hemelsblauw
langzaam snel
stil staan
ik kan mezelf
dragen
onder mij een woeste grond
boven mij een uitspansel
regen op mijn huid
ik kan mezelf
aan
reik mij een hand
geef mij een klap
snijd mij een wond
eet mijn hart
ik kan mezelf
rijg mijn ziel
aan een slinger
smijt me neer
breek me
ik kan mezelf
lijmen
zie mij staan
temidden
van het leven
stuk
heel
wachtend
sluimerend
rennend
sprintend
duikelend
troostend
lachend
vechtend
falend
vloekend
dwalend
slenterend
woest
stralend
ik kan mezelf
geven
dat ik om mezelf kan geven
—
©wendy
Wis mijn gedachten
Mijn hart als een harde schijf
Ruk het virus uit mijn lijf
Het gemis aan jou
Ik trek het niet
Die gebrokenheid
Het voelt zo rauw
—
©wendy
Weet jij wat missen is
geen jus bij mijn aardappels
als ik jou zie met een ander
mij?
jij wilde weg
ik ben vrij
klopt
nu ik jou niet meer heb
jij mij niet meer hebt
jij met de ander
ik weet nu wat missen is
jij wilde weg
juist
het was onweer
ik donderde en was de bliksem
dat je weg wilde
sloeg in als een bom
mijn stoppen waren doorgebrand
ik was
op
af
jij wilde van mij af
ik ben nu van je af
je mist me?
ik ben terug bij af
ik mis je
ben ik jouw jus bij de aardappels?
zonder jou is het leven droog
©wendy
kleur mij in
als een tekening
of nee wacht
maak mij een verhaal
of nee
illustreer mij met woorden op papier
omlijn mij met verlangen
verf mij een toekomst
boetseer een wij
een samen
ik huis al zo
lang alleen
timmer een lijst
waar wij in wonen
maak ons
een vastgelegd geluk
©️wendy
doe mij een bubbel
zo één waar ik in verdwijn
wanneer de sleur van de dag
zich aankondigt
ik alles behalve
in het nu wil zijn
doe mij een bubbel
zo één met in mijn hand een goed glas wijn
jazz op de achtergrond
kaarsen aan
daar waar we zuchten
van wat is dit allemachtig fijn
doe mij zo’n bubbel
in the middle of nowhere
een hutje in het woud
waar we het vuur zelf hoog stoken
alles vertraagt en jij zegt
I don’t care
laat de wereld maar tieren
maar draaien
mij in mijn hals kust
ik weet dit scenario
is veel te fout
maar, man doe mij die bubbel
zonder persconferenties, het werken thuis
discussies of het nos journaal
dat nieuwe normaal
dat ik daar niets van merk
de realiteit vermijd
even in onze eigen werkelijheid
dat jij dan de hele nacht met me vrijt
doe mij zo’n bubbel
man, wat een heerlijkheid
©wendy
Ze zucht, staart naar het water, in haar hand een glas rode wijn.
Ik heb een chaos in mij die niet te temmen is. Een wild verlangen dat mij duwt naar foute keuzes.
Zoals bij jou willen zijn, hoewel er niets te voelen is dan pijn bij de gedachte je even weer te zien en dan opnieuw te verliezen.
Dat gevoel in mij, waarvan ik de plek niet weet, dat gevoel dat jij veroorzaakt, heeft zich genesteld vanaf het eerste moment dat ik je zag.
Het is frustrerend hoe diep geworteld je bent in mij en hoe moeilijk ik je uit mijn zijn kan rukken. Je woekert.
Dat jij niet voelt wat ik voor jou voel, zou me moeten helpen, maar juist het tegenovergestelde gebeurt.
Ik houd me meer vast aan hoop.
Hoop zou licht moeten brengen, het maakt mijn gedachten donker.
Mijn hoofd weet niet wat mijn hart voelt en andersom; mijn hart heeft geen notie van welke gedachten er spelen in mijn hoofd.
Je verscheurt me.
Zonder dat je het doorhebt.
En ik, ik sta dat toe.
Hoe te leven met een eindeloos verlangen…..
———
©️wendy
met jou wil ik terug naar gisteren
dat de zon in onze handen
het geluk voor onze voeten
licht leven met het hoofd in de wolken
jouw lippen zacht over mijn lijf
die fluisterden
blijf, blijf hier
ons lachen galmend door de hal
onze huid op huid
mijn hand op jouw wang
breng me terug naar gisteren
de schaduw van vandaag
duurt te lang
————-
©️Wendy
pak je tas
we gaan
maakt me niet uit naar waar
start de motor
blaas het vuur in je hart aan
we gaan
we gaan
rijd zover als je kunt
ramen open
blik vooruit
pak mijn hand
ontmoet me in jouw ogen
rijd naar verder dan wij kunnen denken
naar oceanen mijlenver
naar rotspartijen
waar zeeën woest vrijen met de kust
pak mijn hart met beide handen
houd het vast
neem me mee
naar avonturen waarvan ik dacht
dat ik ze niet zou beleven
de weg is van ons
vrijheid waait door onze haren
pak je tas
we gaan
we gaan
——-
©️Wendy