dat ik je vind
opnieuw
onzorgvuldig vergat ik waar ik mijn liefde had neergelegd
als sleutels
door tijdnood de fiets gepakt
ik ben alleen niet meer thuisgekomen
ik verkeerde in situaties
die prima waren
alles beter dan thuis
mijn hart was overal
en nergens was jij
jouw gemak
mijn ongemak
ik verwijt
jij zwijgt
we namen ons voor lief
van doelloos rond fietsen
werd ik moe
jij print een plan uit
ik vertrek vol avontuur
jij houdt me op het pad
ik sleur je er van af
jij weet altijd waar de sleutels liggen
je voelde als tegenwind
en toch
je bent het duwtje in mijn rug
jij bent de luwte als ik storm
ik de frisse regenbui als we dreigen te verdorren
ik vond de liefde terug
op een plek waarvan ik dacht
oh ja!
daar was jij
jij was daar
niet vertrokken
wel je anker opgehaald
je stak je hand uit
kom, zei je, we gaan
in een bootje?
in een zeilbootje
ik verzuchtte dat ik de sleutels dan wel kon laten liggen
en de liefde? vroeg je
ik lachte
opgepakt
in mijn hart
waar het eigenlijk al die tijd al zat
—
©wendy
De Zinzoeker 
Geef een reactie