ze heeft een kamer en een gespreid bed
lichten aan, koffie gezet
hart open, gedachten op slot
verkeerd om, dat weet ze ook wel
het hart moet uit, want zij weet wat missen is
hij niet
het is niets
het is dit wat het is
hij slaapt, zij staart
zorgt dat ze dit moment bewaard
heeft zegeltjes vol liefde gespaard
ze begrijpt heus de onnozelheid
hij voelt niets
zij wel
ze heeft haar hart al klaargelegd
al heeft hij gezegd
het is niets
wakker voor de haan kraait
zij heeft zich nog eens omgedraaid
hij neemt een snelle douche
ze voelt wat leegte is, eenzaam en toch samen
maar alles is beter dan alleen
ze fluistert zacht wil je mijn hart bewaren
hij kijkt ernaar
het voelt te zwaar
de deur dicht
ochtendlicht door de ramen
ze blijft staren naar het bed
waar woest in werd gevreeën
en geslapen
nog even niet het verdriet
nog even niet de kater
ze hoopt misschien dat later
hartzeer niet zo ernstig is
ze het nog eens durft te vragen
dat ze voelt voor hem
of hij haar hart wil dragen
De Zinzoeker 
Geef een reactie