lief
lief jij mij
zoals toen
je zei
dat mijn hand in die van jou
dat dat het enige bijzondere was
en dat de wind toen door mijn haar
jouw vingers streelden mijn wang
en dat je me toen kuste
lief
lief jij mij
zoals die dag dat je zei
ja in alles
in alles wie ik was
zelfs mijn grootste storm weerstond jij weergaloos
jij mijn kust
mijn rust
mijn anker
mijn lief
zijn we stuk of te maken
wat zegt het
als wij elkaar raken met scherven van onbegrip
ik mis je
van toen die eerste zoen, daar jong en onbezonnen
twee domme ganzen
die in het diepe sprongen
lief
lief jij mij
in de nacht
als jouw hand over mijn lijf
jij duizend zoenen
we fluisterend benoemen
hoe fijn, hoe zacht en hoe de wereld stilstaat
we in het niets verdwijnen
dat de maan er staat
om ons hart te verlichten
al weten we heus dat de zon nooit rust
lief
als je me nu zo kust
fluisterend een vaarwel
denk dan aan die jaren
dat wij van elkaar
dat het goed was, geen tragedie
laat het ons een innerlijk verlangen zijn naar wat geweest is
wij zijn nostalgie
©wendy
De Zinzoeker 
Geef een reactie