De Zinzoeker

••••••••••••••••

de deur is van lood
te zwaar
ik stond er tegenaan
dacht

als ik zou kunnen
dan opende ik nieuwe deuren
lichter
zou het worden
de gedachte maakte plaats
de wil kwam om de bocht
ze zei
dat als ik wou, dat ik mocht

ik duwde
duwde
duwde zo hard
dat
ik schreeuwde
ik schopte
ik huilde
ik lachte
mijn vrijheid tegemoet

eenmaal buiten
was mijn veiligheid weg
de eenzaamheid vloog naar mij toe
hij zei
terecht
dit verdriet in je hart
je veilige huis
je veilige haard

ik werd kwaad
riep dat ik ook wilde leven

niet meer trekken
niet meer slepen
niet meer smeken

de eenzaamheid vervloog

de aarde begon te trillen
vanuit het hart
ontstond ineens een boom
geworteld in woeste aarde

ik knielde
greep de kiezels tussen het zand
ik wist:

dit land
zou ik gaan bewerken
deze tuin zou ik omheinen
geen ongenode gasten
in deze vrijheid blijf ik staan

ik heb een deur neergezet
de sleutel in mijn handen
ik bepaal wie ik binnen
wie ik zal verbannen
ik bepaal wanneer het licht aan
geen ruimte in mijn hart
die iemand ooit nog zonder toestemming binnen zal gaan

©️wendy