De Zinzoeker

Weet je wat het is.
Het allerliefst wil ik wat de ander heeft.
Iemand schrijft mee aan een boek: dat wil ik ook.
Beter nog; iemand schrijft zelf een boek: dat wil ik ook.
Iemand spreekt in volle zalen: dat wil ook.
Leuker nog; iemand heeft een eigen theaterprogramma: dat wil ook.
Iemand studeert Theologie, iemand geeft cursussen, iemand organiseert events; ik ook, ik ook, ik ook.

Gretig scrol ik door mijn tijdlijn op Facebook en Instagram om al dat mooie leven van de ander te absorberen.Wat een leuk huis, wat een leuke man, wat een leuke kinderen, wat een leuke..

‘Mam! Kijk eens naar..’
‘SSt, ik ben bezig’.
Wat een leuk figuur, wat een leuke post, wat een leuke vrienden.

‘Mahaaam! Kijk eens naar mijn..’
‘Stil, nou even, je ziet toch dat ik bezig ben!’
Waarom vragen ze mij nooit om een boek te schrijven, waarom is mijn huis nooit opgeruimd, waarom heeft zij dat wel en ik niet.

‘MAMA!’
‘Ja, WAT is er nou!’
‘Heb ik gemaakt’
Ik scrol mijn blik over de tekening van mijn dochter.
Een man met een baard, een ietwat dikkige moeder, 4 kinderen op een rij. Een huis vol kleuren en een hond.
Op de hond na staat mijn leven op een wit a4.

‘Ja, je moest tekenen waar je gelukkig van wordt.’
‘Oh, word je niet gelukkig van een ipad, of heel veel kadootjes, of van wonen in een kasteel of uuh…’
‘Jawel, maar je moest doen waar je echt gelukkig van wordt, dus ik tekende dit.
’Ik kijk mijn 8-jarige dochter in haar donkerblauwe grote kijkers en haar gezicht spreekt een ‘dat is toch logisch’ uit.
Maar het gaat mijn logica voorbij.

‘Je wordt gelukkig van ons’
‘Ja’
‘Het aller gelukkigst’
‘Ja’
‘Echt’
‘Hoezo, is dit niet goed ofzo’
Ik schud beschamend mijn hoofd.
‘Dit’ , zeg ik terwijl ik de tekening voor mijn gezicht houd, ‘dit is heel goed. Beter is er niet’

Ik bekijk de tekening nog eens goed.
‘Mag ik het houden?
‘Mijn dochter haalt haar schouders op. ‘Ja hoor’
Ik hang het op het prikbord.

Er is niets mis met iets willen, met verlangen, met dromen.
Maar laat mijn wil zich ook verwonderen over wat er al is bereikt.
Laat mij leren verlangen in tevredenheid.
En laat mij dromen in de dankbare werkelijkheid die ik al bezit.

©wendyvanschaik2019