De Zinzoeker

ik was weer opgestaan
en weer gevallen
ineens was het helder
ons leven kan zo niet blijven gaan
de wegen blijven hobbelig
onbegaanbaar soms
als woestenij
ik weet
het is ik en jij
en toch hoe het was
is nu voorbij
de wonden zijn te groot
om opnieuw te beginnen
ik kan jouw herstel niet dwingen

het leven heeft gekozen
voor dit pad
een gat, in mijn hart
en een deuk in jouw ziel
ik kniel 
vouw mijn handen
voel me leeg
want toen ik sprak
was het alles dat zweeg

alsof mijn handen het onheil had gegrepen
ik zou het hebben begrepen
als jij de keus had gemaakt om te gaan

maar nu

ik bij jou vandaan
hoor ik de stemmen spreken
die mij de keuze verweten
ze zeggen;

of ik niet ben vergeten
dat echte liefde voor altijd is…

het is verwarrend in mijn hoofd
ik heb jou ja beloofd
mijn gedachten verdwalen in het donker
door mijn falen, ben ik mijn grootste
aanklager, mijn jager
die mijn beslissing keer op keer
weer afschiet
en mijn verdriet
heeft in het oordeel geen plaats

ik ben opgestaan
maar gevallen
bij je weggegaan
mijn adem kon niet meer stromen

in naïeve dromen
begint alles opnieuw
is alles
een lang, gelukkig leven
lijkt alles voor even
weer:

voor de waarheid,
de echtheid,
voor de donkere dagen..
dat ons glas brak
duizend stukken op zeil 
tekenen duizenden vragen

Ik heb gezocht
gezworven
de regels geschonden
het antwoord gevonden;

ik mag grenzen, ik mag leven
ik mag om mezelf geven, 
ademen, kiezen
ik mag van mezelf verliezen
daarin de sterkste zijn
de lijn
mag meanderen
ik mag wandelen
lopen
ik mag hopen
op uitgestrekte velden
vol bloemen
vol bomen,
ik mag vrucht dragen
leren genieten van de dagen
ik mag vragen
om ruimte
ik mag vallen
weer opstaan
gevouwen zijn mijn handen
dat de waarheid mag landen
dat in gebrokenheid
er ook heling bestaat

de mensen blijven wijzen, fluisterend praten
maar ik heb hun oordeel achter me gelaten
gefaald of niet gefaald
ik raak niet meer verdwaald
er is liefde in mijn hart neergedaald
Licht verwarmd mijn huid
heeft uitgewist mijn zelfverwijt
de boom staat weer in bloei
de bloesem komt uit;
van schuldgevoel bevrijd

©wendyvanschaik2019