De Zinzoeker

in de stilte van mijn kamer
hoor ik niets anders dan mijn
adem
in 
uit

het versnelt 
het hart kloppend in mijn keel
wanneer ik te veel
denk aan:
de laatste 
zucht
van de lucht 
die ik inhaleer
of dat er dan
niets is
of
zomaar iets is
iets onbeschrijfelijk donkers
dat in mijn hart zal vallen 
dat ik ineens wegren
dat ik dan niet meer weet 
zelfs vergeet 
dat ik ook van waarde ben,

dat ik dan jou zie staan
het is met afkeur 
met grimmigheid kijk jij mij aan
mijn adem stokt
mijn stem verstilt;
de twijfel slaat in
ben ik gewild ?
op de grond waar ik sta
mag ik nemen van de lucht
waar ik ga
ik verstik mezelf met jouw oordeel
ben ik te weinig,
ben ik genoeg, 
ben ik te veel? 
de tijd tikt de uren van de klok
mijn hart raast
terwijl ik in alle haast,
mijn rust probeer te bewaren

als een corset trek jij
mijn grenzen aan
ik stik
binnen kaders 
ben ik zonder levenslucht
geen zucht
wind die daar waait
het is de ruimte die adem 
geeft
ik knip het lint
de waarheid verslint
jouw leugens

in de stilte van mijn kamer
hoor ik niets anders dan mijn
adem
in 
uit
krachtig 
levensadem in mijn neus
mijn longen vullen zich met lucht
mijn hart wordt licht
en ik verzucht:
zolang mijn adem stroomt 
heeft mijn leven zin

©️Wendyvanschaik2019