je staart uit het raam
koffiemok in je hand
je lip naar de rand
maar je stopt
terwijl mijn adem stokt
om de angst wat jij zeggen wil
veel te vroeg opgestaan
ik rek me uit
je zucht en besluit
om te spreken
jouw woorden als een warme deken;
ons is toch niet voorbij;
hier, blijf hier
ga niet weg
blijf hier
we kunnen ons maken
we zijn niet gebroken
alleen vandaag
morgen zijn we beter
je zoekt mijn blik
mijn hoofd is gebogen
ik heb gewikt gewogen
getwijfeld aan jou, mij
is er nog een wij
of alleen de leegte
ik vraag; wil je?
koffiekan in mijn hand
voelbaar is de afstand
ik zwijg, jij spreekt
omdat ik heus weet
dat het antwoord ja zal zijn
hier, blijf hier
ga niet weg
blijf hier
we kunnen ons maken
we zijn niet gebroken
alleen vandaag
morgen zijn we beter
koffiestroom in jouw mok
ik knoei, jij lacht
shit, zucht ik zacht
je streelt, rug tegen de wand
hoe zijn we hier beland
vlekken op het wit van de vensterbank
de wolken sluiten de hemel
regen op het grint
jij denkt dat liefde wint
maar ons is verloren
je wilt alleen niet horen
dat je een slechte verliezer bent
hier, blijf hier
ga niet weg
blijf hier
we kunnen ons maken
we zijn niet gebroken
alleen vandaag
morgen zijn we beter
maar morgen is later
nu is vandaag
de tijd vertraagt
koffer in de gang
kus op je wang:
vaarwel lief, ik ga
©wendyvanschaik2018
