De Zinzoeker

Dan liggen we in bed.

De kinderen beneden.

Ik tuur uit het raam, jij draait je nog eens om.

Dan zeg ik of

we samen zullen verdwijnen

naar overal en nergens

naar later, in een land hier ver ver vandaan

Zullen we samen lopen,

naar weet ik veel

over grenzeloze paden, slenterend door bloemenvelden

Zullen we samen mijmeren

over straks en toen

dieren zoeken in het hemelblauw en het wolkenwit

Zullen we samen vertrekken

herinneringen in koffers gepakt

Het ja ik wil, de eerste stapjes en de eerste lachjes

Zullen we samen schrijven

jij, ik, de kinderen

dat we dan alles zouden kunnen zijn

Zullen we samen avonturieren

hutje op de hei

niets dan ruimte en dat dan ons verhaal is

Zullen we samen vieren

het vallen en opstaan

Dat we in alles elkaar omarmen in wie we zijn

Zullen we samen fluisteren

Ik heb je lief

met meer dan woorden zeggen,

dan gedachten kunnen mijmeren,

dan dat er ruimte is

meer dan duizend kussen

Zo heb ik je lief..

Dan draai jij je om

Rekt je uit

Kijkt mij aan, en zegt

Lief, zal ik je zeggen

dat wij hier en nu samen

best wel even een potje gelukkig zijn;

Zal ik je zeggen, lief

dat dat genoeg is

Voor nu

en later, later komt morgen…

Dan leg ik mijn hand op jouw wang

Ik streel jouw baard

Jouw ogen berusten mijn rusteloosheid:

Ja, dit moment is nu en later, later komt morgen…

 

©wendyvanschaik2017