De Zinzoeker

Zit ik hier met voor mijn neus een dikke tosti met kaas en ananas,
een beker karnemelk en een appel.
Want ja 2 ons groente en 2 stuks fruit; dus dan heb ik er alvast maar een deel van gehad.
Wil ik een hap nemen: bah, haar in mijn tosti.
Ik schuif mijn bord aan de kant.
Ik pak mijn appel, neem een hap: gatver.
Het lukt me niet om door deze zure appel heen te bijten.
Snel neem ik een slok om de smaak te laten verdwijnen:
Kloeten in mijn karnemelk.
Is er dan niets normaals te eten hier?
Gefrustreerd plof ik op de bank, pak de afstandbediening zet de tv aan.
Het nieuws.
Zap
Talkshow
Zap
Reclame
Zap
Dan maar het nieuws.
Slik.
Ik zie jou:
Holle ogen, hongerige blik.
Verdoofd, uitgedroogd.
Huilend zonder tranen.
Jij hebt niets, ik heb alles.

Ik vis mijn tosti, mijn appel en het pak karnemelk uit de prullenbak.
Zeikwijf, zeg ik tegen mijzelf.
Verwend nest.
Eet op.
Ik krijg geen hap door mijn keel
Niet om het eten
Maar om jou, heel veel om jou.
En om mij een beetje.
Hoe ben ik zo  geworden.
Ik geef geld.
Aan jou.
Om van mijn schuldgevoel af te zijn.
Geef ik geld aan jou en aan de rest.
Zo.
Klaar.
Dan is het morgen.
En ik klaag..
alweer..
Bah, ik verwend nest.

©wendyvanschaik2017