De Zinzoeker

Ik zie
dat jij lacht
dat jij hoont
dat jij vol onbegrip
jouw denken in mijn hart wilt leggen

Ik hoor
dat jij spreekt
dat jij verbiedt
dat jij hooghartig vermaand
mijn vrede in het diepst van mijn ziel

Ik voel
dat jij verwerpt
dat jij wegduwt
dat jij me afwijst
omdat ik anders dan jij het pad bewandel
Maar mijn diepste vrede
die ik vind in Hem, die in mij is
waarin ik mijn Schuilplaats vind
zal jij nooit kunnen roven
nooit kunnen roven,
door te kijken, te spreken en te veroordelen

Ik loop mijn weg met Hem in Zijn voetspoor
het pad dat Hij voor mij heeft gemaakt
Laat dan mij mijn weg lopen
ook al is dat de jouwe niet
Als jij mijn pad als doodlopend ziet
draai je dan om
In plaats van mij te verscheuren temidden van de arena.
Waarin mijn woorden toch stil vallen tegenover jouw oordelen.

Want put jij niet uit dezelfde bron als ik?
Ben jij niet afhankelijk van dezelfde troost als ik?
Uiteindelijk als jouw pad eindigt,
zoals ook mijn weg ooit eindigen zal,
drink jij dan niet dezelfde beker leeg als ik?
Zijn jouw wortels niet gegrond in dezelfde aarde als de mijne
waardoor ook ik vrucht dragen mag?
Is het dan niet de genade,
de vergeving,
wat ook jouw ziel tot rust brengt?
Dan smeek ik:
Laat ons dan in Godsnaam in vrede naast elkaar leven…

©wendyvanschaik2017