Archief: oktober 2016

Er kwam een liedje in mijn hoofd
Vlak na jouw eerste lach
een melodietje klein en zacht
Een lala-liedje over jou
wie had dat gedacht

Het ging van hoog naar toen weer laag
Ik keek naar het kuiltje in je wang
ergens tussen in kwam de vraag
Zie ik die mooie lach alleen vandaag?

Het melodietje raakte in mineur
De zwarte wolken verzamelden zich vlug
Een lichte depressie,
ik slaakte mijmerend een zucht;
Ik wil mijn vrolijke noot weer terug!

Opeens na de regen weer de zon
Er is niets om over te treuren
Ik zal je zingen in geuren en kleuren
je vertellen, het idee, dat ons op zal fleuren
Tenminste als je het goed zou kunnen keuren

Als jij nu zeggen kan dat ik van jou
en jij van mij altijd blijven zal
Dan klim ik onmiddellijk uit dit dal
En beloof ik dat ik sierlijk in jouw armen val

Fluiten wij samen heden blij
Zeg ik ja ik wil en jij zegt dat tegen mij
Zingen we dit lala-liedje in duet
Heerlijk romantisch, wat een pret
Belanden we dansend in ons bed

Als de zon dan onder gaat
en het is al heerlijk laat
Als ons loflied heeft geklonken
Van de liefde o zo dronken

zingen we rozig van de maneschijn
Vieren wij ons slotakkoord
Van ik wil altijd bij jou zijn
Speelt het melodietje klein en zacht
Een lala-liedje van ons samen wie had dat gedacht

En jij…jij kijkt me vaag iets aan
Ineens besef ik dat wij in het hier en nu staan
Lichtelijk wat rood op mijn wangen
Door alles wat het liedje in mijn hoofd mij naar jou deed verlangen

Ik wiebel wat onnozel
Ik friemel wat aan mijn haar
Het liedje in mijn hoofd voelt nu tergend zwaar
Ik zou het eigenlijk uit willen zingen
Ik kan me , ongemakkelijk genoeg, nauwelijks bedwingen

Totdat je ogen mijn ontmoeten, jij naar mij lacht
enigzins verlegen tegen me zegt; wie had dat gedacht
Er kwam een liedje in mijn hoofd
Vlak na jouw eerste lach
een melodietje klein en zacht

O, zeg ik dan, gespeeld verrast
Melodietjes in je hoofd, heb je daarvan vaker last?
Van I love you to en dat soort dingen?
Ach, nou ja ik zou dat best met je willen zingen

Jij pakt mijn hand, ik trillend die van jou
In mijn hoofd zingt de gedachte dat ik geloof dat ik van je houd
Bereikt ons liedje de brug, ik slaak een diepe zucht
Krijg ik bijna geen lucht,
want jij hebt net in alle rust
Het lala-liedje uit mijn hoofd gekust.

©wendyvanschaik2016

Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
Dat had hij gesproken
De woorden kwamen uit zijn mond vlak voor de zoen
Hij nam de liefde tussen zijn handen,
voor het eerst had hij haar vast
Diep ademde hij in, nog nooit had hij zoiets zoets geroken

Niemand had ooit zo grip op haar kunnen krijgen
Zo heel vlak dichtbij
Deze ongrijpbare liefde die deed hem zwijgen
Met tedere aandacht sprak de liefde
De wereld is koud en kil
Geef hen, deel uit van mij

In haar wilde hij blijven geloven
Met zuiver hart alleen
Met de juiste kant naar boven
Daarom had hij “this side up” op het omhulsel gedrukt
Sierlijk stapte De Liefde in de doos
“Breng mij naar de grijze wereld heen”

En fietsend door de stad deelde hij haar uit
“Mens vier de liefde
Gratis Liefde”, sprak hij luid
“Neem het aan, het kost je niets”
Zij zat fier rechtop en straalde
Hij gaf het aan de vrouw die huilde en aan hem die griefde

“Ik vervoer haar met de juiste kant naar boven
Eerlijke liefde voor iedereen
Zodat niemand haar kan roven,
Haar onderste boven kan keren of vernielen,
Kan misbruiken of omkeren tot jaloezie
Deze liefde bint samen, niet meer alleen”

Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
Dat had hij gesproken
Nederig had zij toegestemd en zij gaf hem een zoen
Til me op, houdt me vast
Ze had de nood gezien
Ze had de koude, grijze kilte geroken

Zo ging de liefde met hem, fietsend, doorbrekend iedere muur
Hoofd in de wolken
Rechtop toch ondersteboven van het avontuur
Over de wereld, verwarmde de koude harten
Wat stuk was werd weer heel
De liefde werd uitgedeeld aan alle volken

Komt de liefde op je pad open je handen en ontvang
Neem er gulzig van
Verwonder je over wat je krijgt, wees niet bang
Eenmaal die liefde gekregen
Begint ook jouw reis
Dan zul je zien dat ook jij gebrokenheid helen kan

 

©wendyvanschaik2016

Ze is mens
Ze ademt
Ze loopt
Ze kijkt
Neemt waar
door te voelen, te proeven, te horen
Ze voelt
Ze lacht, stampt van woede, huilt hele rivieren vol

Net als jij;

Ze is gemaakt
Geschapen
Gewild
In liefde op de aarde gekomen
Door liefde omgeven
Gekoesterd neergezet op de plek waar ze loopt
Daar is ze opgegroeid

Net als jij;

Volwassen geworden
De liefde ontdekt
Kriebels in haar buik
het zweet in haar handen
Verliefd, het verliefde verlangen, de zoete dromen..
Alleen;
Niet zo onschuldig als de vlinders in jouw buik
Ze had vleugels moeten krijgen, maar toen ze te dicht bij de zon vloog;
heb jij haar vleugels verbrand

Ze vervloekte de kriebels
Het brandende verlangen
Werd koud als sneeuw
De warmte deed de sneeuw niet smelten
Om haar heen was er namelijk niets anders dan diepe kou
IJzige wijzende vingers
Ze was niet langer een gast
Haar werd de maaltijd ontzegt.

Ze is mens
Zondiger dan jij ; dat zeg jij
Het enige wat ze wil is lief hebben
De mens is toch niet gemaakt om alleen te zijn?
Maar zij is de uitzondering op de regel
Zij moet leven in de diepe eenzaamheid
Ontwijkt zij die weg dan is haar uitzicht hel en verdoemenis

Zij is in liefde op de aarde gekomen
Gekoesterd neergezet op de plek waar ze loopt
Ergens is die koestering van haar afgenomen
Tijdens haar wandeling, op het moment van de ontdekking
van de prille liefde, van de zoete honing,
is die liefde uit haar handen gegrepen
Haar is verboden diepe liefde te voelen
Het recht om in diepe harstverbondenheid te leven is haar ontzegd

In diepe, donkere duisternis zal ze de kilste eenzaamheid vinden
Ze zal zichzelf verafschuwen om wie zij is
Ziek? Mismaakt? Een fout in de schepping?
Ze zal zich afvragen of al die goedbedoelde woorden de enige waarheid zijn..
Zal zij voor eeuwig branden omdat zij een Eva lief had?

In die kilste eenzaamheid, in het pikzwarte duister, is er een licht nog niet gedoofd
Er schijnt een  licht in de duisternis
Deze heeft het duister niet in haar macht gekregen
Ze warmt haar hart, haar ziel aan het Licht
Luisterend naar de zoete klanken van de Weg, de Waarheid, het Leven;

Zij is in de moederschoot geweven
Zij is geliefd
Gewild
Op aarde neergezet
In liefde zal ze wandelen
Oh, in liefde zal ze roepen, zal zij luidkeels roepen
Zo hard dat al het oordeel omver wordt geblazen
Ze zal worden gekoesterd, niet worden veroordeeld

Er zal huilend gelachen worden, er zal een stoel worden vrijgemaakt
En Hij zal zeggen, Hij zal diep in haar hart spreken:
Wees welkom, schuif aan, aan Mijn tafel
Drink Mijn wijn, neem Mijn brood
Ik ben niet gekomen om de wereld te oordelen
Ik wil met jou de maaltijd nuttigen
Ik geef je ruimte: Ik geef je Liefde.
Mijn liefde
Mijn ruimhartige Liefde geef ik je
Drink, Eet, wees Mijn gast.
Zij zal gretig de maaltijd nuttigen
Zij zal drinken, eten en proeven:
Zij zal in het diepste weten;
Ik ben gewild, geliefd, op de aarde neergezet
En in liefde, ja in Liefde zal ik wandelen

©wendyvanschaik2016