Wanneer het duister je hart raakt
Je verkilt, verkoelt
Angst de leiding neemt
Wrok de zuurstof is die je ademt
Kniel dan neer
in stof, in zand
Buig, vecht, roep
Laat de onrust schreeuwen in de aarde
Hef je hoofd op
Je handen reikend naar de hemel
Laat los, durf te vallen
Opnieuw te landen
In het lichte, in het luchtige, in liefde
Laat het Licht opnieuw je hart raken
Adem in de stilte
Geef je hart de ruimte om te rusten en herleef!
©Wendyvanschaik2016
De Zinzoeker 
Geef een reactie