De Zinzoeker

Ik zag haar
Ik heb haar gezien
Waargenomen
Zonder franje
Zonder kitsch
Was ze daar
Ze stond met haar voeten op de aarde

De aarde hield haar overeind
Haar armen langs haar lijf
Haar schouders licht gebogen
De adem: langzaam in en uit
Ze was daar
Ze stond met haar voeten op de aarde
Haar ogen geopend

De rimpels, de huid
Je zag al het leven dat ze eens had geleefd
In volle aanwezigheid
Zonder schone schijn
Was ze daar
Ze stond met haar voeten op de aarde

Die plek was van haar
Zij had die plek ingenomen
Ze mocht daar staan
De strijd had ze gestreden
Met zichzelf had ze gevochten
Het had haar veel gekost
Om te zijn, daar,
met haar voeten op de aarde

Ze zou daar blijven staan
Al waaide woeste winden
Ze wortelde zichzelf stevig in de grond
De wind kon niets van haar afnemen;
Er was niets wat haar bedekte
Al wat haar verborgen hield;
De maskers, de sociale wenselijkheid, de goede orde,
Het oordeel, de onzekerheid,
de vernedering
Al dat had ze van zich afgeworpen

Geworteld in de vruchtbare aarde
Had ze zich bekleed met onvoorwaardelijke Liefde
Met trouw aan zichzelf
Gevoed door Levend water,
Stromend uit een eeuwige Bron
Stond ze daar
Wetend dat deze Bron nooit zou opdrogen

Ik heb haar gezien
Waargenomen
Zonder franje
Zonder kitsch
Heeft ze haar plek ingenomen
Geworteld in vruchtbare aarde
Gevoed door de Bron
Haarzelf omarmd in vrede
Eindelijk, eindelijk had zij zichzelf lief…

©Wendyvanschaik-april2016